แค่กระจกกั้น

ยิ่งเราใกล้กันเพียงใด ก็เหมือนว่าใจฉันยิ่งเจ็บ 
กับการห้ามใจ ไม่ให้รักเธอต่อไป 
ด้วยเหตุคือเธอมีคนข้างกาย ฉันต้องเก็บรักที่มีให้อยู่ข้างใน 
มันเหมือนอะไร คอยขวางทางเดินของใจ 

แค่กระจกใสบางๆ ที่กั้นตรงกลาง เท่านั้น ได้แค่เพียงเห็นหน้ากัน แต่ไม่มีวันได้ใจ 
อยากเดินเข้าไปกอด และบอกว่ารักมากมาย แต่แล้วที่ฉันทำได้ก็เพียงแค่มอง 

ห่างกันไปเลยไกลๆไม่ต้องเจอกันซะดีกว่า ได้เจอสายตา 
ได้ยินเสียงกันทุกวัน ยิ่งคอยตอกย้ำว่าไม่มีสิทธิ์ 
ฉันไม่อยากคิดให้มันผิดเกินห้ามใจ 
มันเหมือนอะไร คอยขวางทางเดินของใจ 

แค่กระจกใสบางๆ ที่กั้นตรงกลางเท่านั้น ได้แค่เพียงเห็นหน้ากัน แต่ไม่มีวันได้ใจ 
อยากเดินเข้าไปกอด และบอกว่ารักมากมาย แต่แล้วที่ฉันทำได้ก็เพียงแค่มอง

ความจริงในใจ

วันนี้ฉันนั้นบอกความจริงจากใจใ­ห้เพื่อนนั้นได้ฟัง... วันนี้ฉันนั้นเปิดความจริงจากใจ­แกคือคนสำคัญ... ขอแค่อยาก...ให้เธอเข้าใจ หวังแค่อยาก...ให้เธอปลื้มใจ ฝันแค่อยาก...ให้เราต่างเป็นคนใ­นฝัน ถ้าหากว่าเธอลำบากใจ... ไม่ต้องห่วงฉัน... ถ้าหากว่าฝันเราต่างกัน... ฉันเข้าใจ...ไม่เป็นไร ไม่ต้องใส่ใจ...แค่ความฝัน ไม่เป็นไร...แค่เรากลับไป... เป็น"เพื่อน"กัน

รู้ทั้งรู้

นานแค่ไหน ก็ยังมองเธอข้างเดียวเท่านั้น 
นานแค่ไหน เรื่องราวในใจต้องคอยปิดบัง 
นานแล้ว แล้วใยต้องคอยไหวหวั่น 
ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ยังคงรักเธอ 

นานแค่ไหน เธอยังเป็นเธอเหมือนเดิมเสมอ 
นานแค่ไหน ก็ไม่มีใจให้เกินเพื่อนกัน 

ความรัก ไม่เคยมีให้ฉัน 
ไม่เคยมีสักวันที่จะหันมองบ้างเลย 
เธอยังมีแค่เขา ต้องการแค่เขา 
ต่อให้ทำดีเท่าไรก็ไร้ความหมาย 

รู้ทั้งรู้เสมอเธอเป็นของใคร 
รู้ทั้งรู้แต่ฉันไม่อาจทำใจให้ยอมรับ 
ความเป็นจริงทุกสิ่งระหว่างเรา 
รู้ทั้งรู้สุดท้ายก็ต้องเสียใจ 
รู้ทั้งรู้แต่ใจไม่มีที่ว่างให้เหตุผล 
ทำไมไม่รู้ ไม่อาจหยุดใจรักเธอได้สักวัน 

นานแค่ไหน เธอยังเป็นเธอเหมือนเดิมเสมอ 
นานแค่ไหน ก็ไม่มีใจให้เกินเพื่อนกัน 

ความรัก ไม่เคยมีให้ฉัน 
ไม่เคยมีสักวันที่จะหันมองบ้างเลย 
เธอยังมีแค่เขา ต้องการแค่เขา 
ต่อให้ทำดีเท่าไรก็ไร้ความหมาย 

รู้ทั้งรู้เสมอเธอเป็นของใคร 
รู้ทั้งรู้แต่ฉันไม่อาจทำใจให้ยอมรับ 
ความเป็นจริงทุกสิ่งระหว่างเรา 

รู้ทั้งรู้สุดท้ายก็ต้องเสียใจ 
รู้ทั้งรู้แต่ใจไม่มีที่ว่างให้เหตุผล 
ทำไมไม่รู้ ไม่อาจหยุดใจรักเธอได้สักวัน 

รู้ทั้งรู้เสมอว่าเธอรักใคร 
รู้ทั้งรู้แต่ใจจะยังยินยอมอยู่อย่างนี้ 
อยู่เพื่อเธอแม้เธอไม่มีใจ 
รู้ทั้งรู้สุดท้ายจะเจอแค่ความเสียใจ 

รู้ทั้งรู้แต่ใจกลับทนยินยอมอย่างเจ็บช้ำ 
ฉันรู้ดีแต่ไม่อาจหยุดใจ รักเธอได้สักวัน

สุดท้ายก็เพื่อนกัน

ฉันเข้าใจมันดีว่าเรา สุดท้ายก็คือเพื่อนกัน

คนคนนี้กำลังหมดแรง

เธอเป็นของเขา ก็รู้ก็เข้าใจดี
แต่มันห้ามใจไม่ได้สักที
ทั้งหัวใจของฉันมันรักเธอ รักเธอ
เธอรู้ไหมฉันจะตาย เมื่อมองเห็นเธอกับเขาทีไร
เหมือนว่าคนคนนี้กำลังหมดแรง
ทั้งที่รู้ว่าเธอให้เป็นแค่เพื่­อนเท่านั้น
จะคิดทะเยอทะยานทำไมก็รู้ดี
เส้นที่เธอขีดไว้ ให้เป็นได้แค่เท่านี้
ก็ลืมทุกที ว่าเธอมีเจ้าของ

ยั้ง

ลึกซึ้งเกินไป จะกลายเป็นถลำลึก วันหนึ่งวันใด ที่ต้องถอนตัว จะทำได้ซักแค่ไหนกัน

แต่ฉัน ยั้งใจไม่ทันแล้วจริงๆ

ถ้าจะเสียใจ ก็คงต้องยอมรับ เท่านั้นเอง

รถของเล่น

ว่ามันต้องใช้น้ําตาแค่ไหนต้องร้องไห้กี่ครั้ง ให้เขาและเธอทิิ้งขว้างความรักแล้วเลิกลา
ให้เธอเห็นว่ารักของผมให้เธอได้มากกว่า ต้องใช้สักกี่น้ําตาให้เธอเห็นใจ

สุดท้ายมันคือราคาที่เธอไม่สนใจ